Thursday 25 November 2010

Blogs en Data / Blogs and Dates

Het is ietwat ironisch dat ik hier zit te bloggen, want ik volg eigenlijk zelf nauwelijks blogs, tenminste niet op een regelmatige manier. De manier waarop ik doorgaans op blogs beland, is via zoekmachines (wat op dit moment quasi synoniem is voor Google). Het grootste nut van blogs voor mij is dat mensen allerlei ervaringen neerschrijven en dat die dan publiek beschikbaar maken. Anderen kunnen die ervaringen dan later gebruiken om gelijkaardige problemen sneller op te lossen. Voor veel mensen schijnt “later” te betekenen “binnen een paar uur of hoogstens een paar dagen”. Voor mij betekent “later” “vanaf eender welk tijdstip tussen het moment dat het artikel gepost werd en het moment dat ik doodval”.

Nu, als ik via Google een blogartikel vind over iets waarbij de leeftijd van het onderwerp belangrijk is, is het natuurlijk essentieel dat ik ook weet hoe oud het artikel is.

Nu blijkt echter dat sommige blogs het niet nodig vinden om het jaartal bij de datum van het artikel of de reacties te zetten. Je zou denken dat er dan impliciet bedoeld wordt dat het artikel van dit jaar dateert, maar dat is bijna nooit het geval (en dan nog, zelfs al zouden sommige blogs dit wel doen moet je ze gaan doorspitten om daar zeker van te zijn). Soms is het nog erger en staat er enkel een uur bij. Dat slaat helemaal op niks! Wat heb ik eraan dat iemand iets om “16:32” gepost heeft als het al twee jaar oud blijkt te zijn? Dan vind ik het nog minder erg als er gewoon helemaal geen tijdsaanduiding is. Dat is ook vervelend maar geeft tenminste geen valse indruk.

Voor een artistieke blog kan ik er nog inkomen dat iemand poogt zijn kunst ‘tijdloos’ te maken of het jaartal weglaat omwille van een andere idiosyncratische reden. Maar voor informatie over dingen die veranderen of elk jaar onder een andere vorm terugkomen zoals bv. software, hardware of een jaarlijkse beurs, is het essentieel dat het jaar erbij staat. Natuurlijk, voor de doorsnee mens die enkel in het heden leeft, blogs via RSS feeds volgt en sowieso nooit met artikels ouder dan een week in contact komt, zijn jaartallen overbodig. Maar niet voor de Googlende mens die het gezegde “wie de geschiedenis niet kent is gedoemd ze opnieuw te beleven” indachtig is.

Wat heb ik bv. aan vier-jaar oude lofbetuigingen over de helpdesk van een bedrijf, geschreven op exact 11:23:54, als blijkt dat ze ondertussen die helpdesk vervangen hebben door hersendode orang-oetans? Het feit dat die lofbetuigingen al vier jaar oud zijn zou mij tenminste aansporen om meer recente beoordelingen te zoeken.

De schuld ligt waarschijnlijk hoofdzakelijk bij de blog-software zelf.  Op deze eigenste blog stond de tijdsaanduiding voor commentaren bijvoorbeeld standaard ingesteld op het idiote ‘uur van de dag’, dus wie snel een blog aanmaakt zonder iets aan te passen heeft het al direct zitten.

Dus wie dit leest en blogt over dingen die op een of andere manier tijdsgebonden zouden kunnen zijn, kijk eens na of uw blogposts en/of commentaren van een jaar geleden er niet uitzien alsof ze vers van de pers zijn.

P.S.: ja, sommige blogs waar ik hier naar gelinkt heb zijn geen goede voorbeelden waarbij datums belangrijk zijn, maar ik kon de blogs waar ik vroeger al op gestoten was niet direct terugvinden. Als ik betere voorbeelden vind zal ik de links aanpassen.


There is something that bugs me about a lot of blogs, and that is the fact that the date stamp shown with the post, its comments, or both, is often in a completely useless format. Very often the year is omitted, and sometimes it is even worse and only a time-of-day is shown.
What is the point of a date stamp like “Monday 11:19” or “16:32”? I know that many people only live in the very present and will most often only read and comment on blog posts that are between a few hours and a few days old. But I like to have a much wider view and I tend to arrive on blogs by searching for specific information in search engines. If this information is somewhow bound to a specific date, it is also essential to know exactly how old the information is.
For instance, what is the point of knowing that a review about the helpdesk of a service provider was written exactly at “11:23:54” of a completely unknown day of an unknown year? For all I know the review could be four years old and the provider could have replaced its helpdesk in the meantime by a bunch of braindead orangutans. If I could see that those reviews are four years old, at least I would know to look for more recent ones.
Mind that I am not saying at all that old information is useless! What I mean is that for a lot of information, knowing its age relative to the event it describes is important to assess how useful it is to me in my situation. So don't go deleting your old posts or you'll only make things worse.
For something like an artistic blog I could understand why the author would want to try to make their posts ‘timeless’ but for anything related to recurring events, software and hardware releases and whatnot, an exact date is often very important.
The main culprit is probably the blogging software itself. For instance this very blog had by default the date format for its comments set to the idiotic ‘hour of the day’ when freshy created. Whoever quickly creates a blog without configuring it, will fall victim to this. Therefore if you are reading this and you tend to blog about things that may benefit from complete date stamps, please verify if your ancient blog posts and/or comments don't appear to be freshly written. I'd rather have no date stamp at all than something pointless.

Friday 15 October 2010

Waarom de ‘3D’ hype (weer) zal uitsterven / Why the ‘3D’ fad will die (again)


Dankzij ‘Avatar’ kreeg het letterlijk eeuwenoude principe van stereoscopische cinema een revival. Zoals bij de vorige 3D-hypes denkt iedereen weer dat alle films binnenkort in 3D zullen zijn en iedereen een 3D TV in de huiskamer zal hebben. Ik zeg van niet, en wie wil weten waarom kan de uitleg in het lang en het breed lezen (in 't Engels).

Thanks to ‘Avatar’, the ancient idea of stereoscopic cinematography experienced a strong revival. As with the previous ‘3D’ hypes, everyone is again believing that soon all films will be in 3D and everyone will have a 3D television in their living rooms. I say this won't happen. If you want to know why, check out the full article on my site.

Monday 4 October 2010

Schiftingsvragen: bah

Deze blog staat hier al jaren stof te vergaren, dus zal ik hem eens wat nuttiger maken door mijn gal te spuien over iets dat mij irriteert. Iedereen kent wel het concept van ‘schiftingsvragen’, waarbij je naast het geven van een correct antwoord bij een wedstrijd ook nog eens moet gokken hoeveel bezoekers de website die dag zal hebben, hoeveel juiste antwoorden er gegeven worden, enzovoort.

Het idee is dat als meerdere mensen het juiste antwoord geven, de schiftingsvraag toelaat om een winnaar te kiezen zonder procedures als ‘de onschuldige hand’ (wat vrij arbeidsintensief en papierverspillend wordt met +20000 deelnemers). Allemaal fijn, maar in realiteit zijn de ‘kennisvragen’ op de meeste wedstrijden papgemakkelijk, zeker nu iedereen het juiste antwoord kan vinden via Google. Meestal staat er een tip bij de vraag, die doorlinkt naar een webpagina waar het antwoord gewoon letterlijk op te vinden is. M.a.w. de wedstrijd is gedegenereerd tot het uitfilteren van de echt oerdomme mensen, en vooral tot het gokken van het juiste antwoord op de schiftingsvraag.

Het grote probleem is dat deelnemers die voorinformatie hebben bevooroordeeld worden bij schiftingsvragen. Eerder gewonnen hebben, of iemand kennen die gewonnen heeft met een vorige wedstrijd en zich nog herinnert welk getal hij/zij had ingevuld, geeft al een enorm voordeel t.o.v. mensen die geen idee hebben van wat een redelijke gok zou kunnen zijn. Medewerkers van de krant of website die de wedstrijd organiseert mogen natuurlijk niet meedoen, maar hoe ga je hen tegenhouden om informatie te lekken tegen hun vrienden en familieleden? Er bestaan zelfs clubs van spelers die proberen zoveel mogelijk informatie te vergaren en zo hun kans op winnen te verhogen. Als je als club een goed idee hebt van een redelijke gok en je laat elk clublid een getal in die buurt invullen, is de kans aanzienlijk dat een van die leden zal winnen.

Mogelijk om bovenstaande scenario's te saboteren gaven zowel De Standaard als Het Nieuwsblad een tijd geleden de antwoorden op elke schiftingsvraag van de vorige dag, samen met de lijst van winnaars. De achterliggende idee was waarschijnlijk dat als elke deelnemer dezelfde voorinformatie heeft de wedstrijd een stuk eerlijker wordt, tenminste op het eerste gezicht. Mensen met een goed inzicht in statistiek zijn nog steeds bevooroordeeld, als zij bv. de getallen van alle vorige wedstrijden verzamelen om een plausibele gok te maken bij een nieuwe wedstrijd. Ik heb dit een tijd gedaan en heb zo ooit bijna een iPhone aan de haak geslagen, ware het niet dat iemand anders nóg dichter dan 0.096% van het correcte antwoord verwijderd zat. Als je zelfs met zo'n kleine fout nog niet wint is dat toch een teken dat er iets loos is.

Ofwel hebben ze ingezien dat op die manier andere mensen bevooroordeeld worden, ofwel kreeg men teveel antwoorden met dezelfde getallen, want de juiste antwoorden worden tegenwoordig niet meer gegeven. Men krijgt enkel nog een vage ‘tip’ die meestal bestaat uit het gemiddelde correcte antwoord van een wedstrijd van lang geleden. Het is echter nogal wiedes dat de getallen zwaar fluctueren al naargelang wat er gewonnen kan worden en de periode waarin de wedstrijd plaatsvindt, dus het gemiddelde aantal deelnemers voor een wedstrijd in april voor een etentje in een restaurant is niet erg representatief voor een wedstrijd in september waarbij een iPad te winnen valt.

Zolang de schiftingsvraag gaat over een meetbare entiteit, zullen bepaalde mensen altijd bevooroordeeld zijn. De enige manier om het volledig eerlijk te maken is een systeem te gebruiken waarbij mensen gewoon een betekenisloos getal tussen nul en een miljoen moeten gokken, of de uitkomst van een groot aantal dobbelsteenworpen. Het winnende getal wordt dan getrokken zoals bij de Lotto, op een manier die een voldoende garantie op uniforme willekeur levert, liefst onder toezicht van een deurwaarder.